W niedzielę Chrztu Pańskiego odbył się kolejny dzień skupienia dla alumnów naszej Alma Mater. Poprowadził go proboszcz Kościoła Katedralnego p.w. św. Franciszka Ksawerego w Grodnie ksiądz Jan Kuczyński.
Zespół „AVE” ciągle realizuje tą zasadę. Również w tą Uroczystość zespół był zapraszony do parafii p.w. Wniebowzięcia NMP w Odelsku. Klerycy śpiewali podczas Mszy świętych, mieli spotkania z ministrantami i młodzieżą. Po obiedzie o godzinie 16.00 mieszkańcy Odelska i pobliższych wsi uczestniczyli w koncercie zespołu. Było to wspólne wychwalanie Boga. Podczas śpiewu panowała atmosfera radości i zadowolenia. Na zakończenie koncertu ksiądz proboszcz Walery Bykowski (były uczestnik zespołu „AVE” za lat kleryckich) nie tylko podsumował ten czas chwalenia Pana, ale również zaśpiewał kilka piosenek z zespołem.
дк. Віталій Внароўскі
Прызванне гэта вялікая таямніца душы, якое можа адчуць толькі той, хто пачуе, як Хрыстус стукае ў яго сэрца. Ніхто не напіша аб паходжані пакліканняў, ані спосабу, якім Бог даходзіць да чалавечага сэрца. Ніхто не падкажа пэўных шляхоў, акалічнасцяў, у якіх ласка прызвання да святарства даходзіць да чалавека. Трэба спачатку адчуць гэта ў сваім сэрцы. Кожнае прызванне - своеасаблівае, уласнае і непаўтаральнае.
дк. Павел Адамовіч
Кожны чалавек на зямлі павінен выканаць канкрэтнае заданне, а рэалізуе яго, выбіраючы такую прафесію, дзе ён можа быць патрэбны іншым, і дзякуючы гэтаму быць шчаслівы. Мы прызваны працаваць там, дзе накіраваў нас Бог. Чалавек хваліць Бога тым, што ідзе за голасам свайго паклікання. Як сказаў Божы Слуга Ян Павел II «Прызванне - гэта дар і таямніца». Я ўдзячны за гэты дар Езусу Хрысту, які мяне паклікаў.
Я ўдзячны за сваё пакліканне такім асобам: (вечны спачын) ксяндзу-пралату Міхалу Варанецкаму, які ахрысціў мяне, майму пробашчу а. Вітальду Жэльвэтра ОFМСар, а таксама сваім бацькам, бабулі і дзядулі. Я ўдзячны ім за тое, што яны перадалі мне веру, навучылі маліцца, любіць Бога і бліжняга, выхавалі ў каталіцкай веры.
Ад усяго сэрца я ўдзячны ўсім, хто садзейнічаў якім-небудзь чынам развіццю майго прызвання да святарства. Дзякуючы дыяканскім пасвячэнням мяне пашлюць да Божага люду, а ўзмоцнены ласкай Хрыста, я хачу быць Яго верным вучнем.
Страница 137 из 145